BORISDINGEN gaat over de grenzeloosheid van de fantasie van het kind en het plezier om dingen te maken. In het boek zijn foto's uit het fotoarchief van beeldend kunstenaar en fotografe Dominique Panhuysen uit de periode 1993-2007 bijeengebracht, waarin de creaties van haar zoon centraal staan. De voorbeelden van zijn fantasie zijn eindeloos, zijn ideeën borrelen op en worden direct geconcretiseerd. Dát is wat Dominique Panhuysen heeft vastgelegd.

“In ‘Borisdingen’ zijn diverse ’series’ te onderscheiden die worden gekenmerkt door een overeenkomst in thematiek. Nog steeds is het onderwerp ‘dat wat Boris maakte’. En hoewel hij op de vraag: ‘Wat maak je?’ of: ‘Waarom maak je dat?’ zelf het antwoord schuldig blijft: ‘Gewoon, zomaar’ of: ‘Daarom’, gaat Dominique Panhuysen in haar foto’s zélf op onderzoek uit. Hierin stelt ze zichzelf de vragen die ze het kind ook stelt, maar tracht tevens zelf het antwoord te geven op haar eigen vraag. Haar antwoord schuilt in wat men ziet, in wat in beeld is gebracht in de foto: materiaal, huid die het oppervlak van de foto’s is geworden. De objecten zijn opgehouden producten uit kinderhanden te zijn. Zij zijn geanalyseerd en bestaan bij de gratie van de nieuwe context die zij hen geeft.”
Uit: ‘Borisdingen’ - Ilse van Rijn