Al een halve eeuw spelen bomen en hout een bijzondere rol in het leven van Ludo de Kort.


Hij groeide op met het snerpende geluid van de lintzaag, stond al op z’n zesde hout aan te pakken achter de schaafmachine en sjouwde als tiener met net uit bomen gezaagde kozijndelen.

Alle mannen in de familie zaten en zitten in de houtbewerking. Behalve Ludo. Hij koos bewust voor een heel ander pad. Desondanks spelen bomen tot op de dag van vandaag een prominente rol in zijn herinneringen.

In het project “Als de bomen konden praten” gaat Ludo de Kort op zoek naar plekken uit zijn verleden. Of het nu gaat om het stukje bos waar moeder haar eerste rijles kreeg, de wandelingen met zijn eerste lief of de omgeving van de radiostations waar hij werkte.

Tijdens het fotograferen bleek dat herinneringen soms ook door de tijd waren ingehaald. Zo zijn het allereerste huis waarin hij woonde en de imposante eik naast de waterput ondertussen verdwenen. Hun plaats is vandaag ingenomen door een garage van betonplaten en een jonge boom…

De beelden voor dit project zijn gemaakt met het eerste fototoestelletje dat hij dertig jaar geleden kocht toen hij in het leger zat.

Ludo de Kort (Turnhout, 1966) is een creatieve laatbloeier. Op 37-jarige leeftijd ontdekte hij de deeltijdopleiding Fotokunst aan de Kunstacademie in Hoogstraten. Na vijf jaar studeerde hij af als laureaat.

In 2015 werd hij op dezelfde academie eveneens laureaat in de richting Vrije Grafiek.